Είναι κοινώς παραδεκτό, από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία κιόλας, πόσο αλληλένδετα είναι η ψυχική με την σωματική μας υγεία και όπως φροντίζουμε το σώμα μας, με τον ίδιο τρόπο οφείλουμε να φροντίζουμε και την ψυχή μας.

Η έννοια του ψυχολόγου και το έργο του, ακόμα και σήμερα, παρά την πρόοδο των ετών και της ανθρώπινης εξέλιξης, κρίνεται στερεοτυπικά και παρεξηγημένα. Ο άνθρωπος στην καθημερινότητα του μπαίνει σε μία διαδικασία εσωτερικού διαλόγου για να μπορέσει να διαχειριστεί τις ανάγκες του, καταστάσεις που τον ταλαιπωρούν και συναισθήματα που τον κατακλύζουν. Έτσι λοιπόν, η εσωτερική διερεύνηση συνιστά προτεραιότητα που ενισχύει τα δυνατά μας σημεία και διαφωτίζει παράλληλα εκείνα τα τυφλά σημεία που μας μπερδεύουν και μας δυσκολεύουν να διαχειριστούμε την ζωή μας και προβλήματα αυτής.

Οι άνθρωποι συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις είτε σε προσωπικό -οικογενειακό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο τις οποίες καλούμαστε να διαχειριστούμε ή να λάβουμε αποφάσεις. Πέρα όμως από το γεγονός πως δεν ξέρουμε πώς να δράσουμε, συχνά υπάρχει μία  μάχη ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα. Πως τελικά όμως καταλήγουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στα δύο; Η επαφή με τον εαυτό μας συμβάλλει στο να μάθουμε τους μηχανισμούς με τους οποίους νοούμε τον κόσμο και αλληλεπιδρούμε με αυτόν, να μάθουμε να  ακούμε τις εσωτερικές μας φωνές με τις οποίες ακούμε τον εσωτερικό μας διάλογο, τους άλλους και πως απαντάμε σε ερεθίσματα και βιώματα καθώς και πως ξεπερνάμε τραυματικές εμπειρίες, αδιέξοδα και ότι συγκαλυμμένο πόνο ή μη που μπορεί να προκληθεί από εξωτερικούς ή εσωτερικούς παράγοντες, γεγονότα και σχέσεις. Πολλές είναι οι φορές που πιεζόμαστε ανάμεσα σε αυτό που προστάζει η λογική και σε αυτό που αισθανόμαστε. Η ισορροπία ανάμεσα στα δύο αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο για να απευθυνθούμε σε ένα ειδικό που θα μας βοηθήσει να την κατακτήσουμε, με στόχο την αυτοβελτίωση.